2 Chronicles 18

1و یهُوشافاطدولتو حشمتعظیمی داشت، و با اَخابمصاهرتنمود. 2و بعد از چند سالنزد اَخاببهسامرهرفتو اَخاببرایاو و قومیكههمراهشبودند گوسفندانو گاوانبسیار ذبحنمود و او را تحریضنمود كههمراهخودشبهراموتجِلْعاد برآید. 3پساَخابپادشاهاسرائیلبهیهُوشافاطپادشاهیهودا گفت: «آیا همراهمنبهراموتجِلْعاد خواهیآمد؟» او جوابداد كه«منچونتو و قوممنچونقومتو هستیمو همراهتو بهجنگخواهیمرفت.» 4و یهُوشافاطبهپادشاهاسرائیلگفت: «تمنا آنكهامروز از كلامخداوند مسألتنمایی.»

5و پادشاهاسرائیلچهارصد نفر از انبیا جمعكرده،بهایشانگفت: «آیا بهراموتجِلْعاد برایجنگبرویمیا مناز آنباز ایستم؟» ایشانجوابدادند: «برآیو خدا آنرا بهدستپادشاهتسلیمخواهد نمود.»

6اما یهُوشافاطگفت: «آیا در اینجا غیر از اینها، نبیایاز جانبیهُوَهنیستتا از او سؤالنماییم؟»

7و پادشاهاسرائیلبهیهُوشافاطگفت: «یكمرد دیگر هستكهبهواسطۀ او از خداوند مسألتتوانكرد؛ لیكنمناز او نفرتدارمزیرا كهدربارۀ منبهنیكوییهرگز نبوتنمیكند، بلكههمیشهاوقاتبهبدی؛ و او میكایا ابنیمْلا میباشد.» و یهُوشافاطگفت: «پادشاهچنیننگوید.»

8پسپادشاهاسرائیلیكیاز خواجهسرایانخود را خوانده، گفت: «میكایا ابنیمْلا را بهزودیحاضر كن.»

9و پادشاهاسرائیلو یهُوشافاطپادشاهیهودا هر یكیلباسخود را پوشیده، بر كرسیخویشدر جایوسیعنزد دهنۀ دروازهسامرهنشستهبودند و جمیعانبیا بهحضور ایشاننبوتمیكردند. 10و صِدْقیا ابنكَنَعْنَهشاخهایآهنینبرایخود ساخته، گفت: «یهُوَهچنینمیگوید: اَرامیانرا با اینها خواهیزد تا تلفشوند.»

11و جمیعانبیا نبوتكرده، میگفتند: «بهراموتجِلْعاد برآیو فیروز شو زیرا كهخداوند آنرا بهدستپادشاهتسلیمخواهد نمود.»

12و قاصدیكهبرایطلبیدنمیكایا رفتهبود او را خطابكرده، گفت: «اینكانبیا بهیكزباندربارۀ پادشاهنیكو میگویند؛ پسكلامتو مثلكلامیكیاز ایشانباشد و سخننیكو بگو.»

13میكایا جـوابداد: «بهحیـاتیهُوَهقَسَـمكههر آنچهخدایمنمرا گوید همانرا خواهمگفت.»

14پسچوننزد پادشاهرسید، پادشاهویرا گفت: «ایمیكایا، آیا بهراموتجِلْعاد برایجنگبرویمیا مناز آنبازایستم.» او گفت: «برآیید و فیروز شوید، و بهدستشما تسلیمخواهند شد.»

15پادشاهویرا گفت: «منچند مرتبهتو را قسمبدهمكهبهاسمیهُوَهغیر از آنچهراستاستبهمننگویی؟»

16او گفت: «تمامیاسرائیلرا مثلگوسفندانیكهشبانندارند بر كوهها پراكندهدیدم؛ و خداوند گفتاینها صاحبندارند. پسهر كسبهسلامتیبهخانۀ خود برگردد.»

17و پادشاهاسرائیلبهیهُوشافاطگفت: «آیا تو را نگفتمكهدربارۀ منبهنیكویینبوتنمیكند بلكهبهبدی.»

18او گفت: «پسكلامیهُوَهرا بشنوید: منیهُوَهرا بر كرسیخود نشستهدیدم، و تمامیلشكر آسمانرا كهبهطرفراستو چپویایستادهبودند. 19و خداوند گفت: كیستكهاَخابپادشاهاسرائیلرا اغوا نماید تا برود و در راموتجِلْعاد بیفتد؟ یكیجوابدادهبهاینطور سخنراند و دیگریبهآنطور تكلمنمود. 20و آنروح(پلید) بیرونآمده، بهحضور خداوند بایستاد و گفت: مناو را اغوا میكنمو خداوند ویرا گفت: بهچهچیز؟

21او جوابداد كهمنبیرونمیرومو در دهانجمیعانبیایشروحكاذبخواهمبود. او فرمود: ویرا اغوا خواهیكرد و خواهیتوانست، پسبرو و چنینبكن.

22پسالا’نهان، یهُوَهروحیكاذبدر دهاناینانبیایتو گذاشتهاستو خداوند دربارۀ تو سخنبد گفتهاست.»

23آنگاهصدقیا ابنكَنَعنَهنزدیكآمده، بهرخسار میكایا زد و گفت: «بهكدامراهروحخداوند از نزد منبهسویتو رفتتا با تو سخنگوید؟»

24میكایا جوابداد: «اینكدر روزیكهبهحجرۀ اندرونیداخلشده، خود را پنهانكنیآنرا خواهیدید.»

25و پادشاهاسرائیلگفت: «میكایا را بگیرید و او را نزد آمون، حاكمشهر و یوآش، پسر پادشاهببرید. 26و بگویید پادشاهچنینمیفرماید: اینشخصرا در زندانبیندازید و او را بهنانتنگیو آبتنگیبپرورانید تا منبهسلامتیبرگردم.»

27میكایا گفت: «اگر فیالواقعبهسلامتیمراجعتكنی، یهُوَهبا منتكلّمننمودهاست؛ و گفتایقومهمگیشما بشنوید.»

28پسپادشاهاسرائیلو یهُوشافاطپادشاهیهودا بهراموتجِلْعاد برآمدند. 29و پادشاهاسرائیلبهیهُوشافاطگفت: «منخود را مُتِنَكّر ساخته، بهجنگمیروم. اما تو لباسخود را بپوش.» پسپادشاهاسرائیلخویشتنرا متنكر ساختو ایشانبهجنگرفتند.

30و پادشاهارامسردارانارابههایخویشرا امر فرموده، گفت: «نهبا كوچكو نهبا بزرگبلكهبا پادشاهاسرائیلفقطجنگنمایید.» 31و چونسردارانارابهها یهُوشافاطرا دیدند، گمانبردند كهاینپادشاهاسرائیلاست؛ پسمایلشدند تا با او جنگنمایند و یهُوشافاطفریاد برآورد و خداوند او را اعانتنمود و خدا ایشانرا از او برگردانید. 32و چونسردارانارابهها را دیدند كهپادشاهاسرائیلنیست، از تعاقباو برگشتند.

33اما كسیكمانخود را بدونغرضكشیده، پادشاهاسرائیلرامیانوصلههایزرهزد، و او بهارابهرانخود گفت: «دستخود را بگردانو مرا از لشكر بیرونببر زیرا كهمجروحشدم.» 34و در آنروز جنگسختشد و پادشاهاسرائیلرا در ارابهاشبهمقابلارامیانتا وقتعصر برپا داشتند؛ و در وقتغروبآفتابمرد.